سه شخص از طراحان لباس ژاپنی با نام های میاکه، ریکاواکوبو و یاماموتو چگونه در زمینه طراحی لباس دست به نوآوری زدند؟

ایسی میاکه، ریکاواکوبو و یاماموتو لباس­های غیرمعمول و آوانگاردی را در بازه زمانی دهه 1980 م در صحنه مُد پاریس برای اولین بار به وجود آوردند. طراحان لباس ژاپنی با استفاده از تکنیک­های ساختارشکنیِ خلاق و ترکیب آن با رویکردهای هنر مفهومی، عقاید غربیان را در زمینه مقوله زیبایی و فرم تغییر دادند.

تعریف اصطلاح آوانگارد از دید جامعه­ شناس “دیانا کرین“[4] و “یونیا کاوامورا“[5]

جامعه ­شناس دیانا کرین در تعریف اصطلاح آوانگارد بیان می ­دارد که این اصطلاح بر گروهِ منسجمی از هنرمندانی دلالت دارد که تعهدی قدرتمند به ارزش­ هایِ زیبایی ­شناسیِ نمادین داشته باشند و در عین حال کسانی هستند که هر دو گرایش فرهنگِ عامه ­پسند و سبکِ زندگیِ مردمِ طبقه متوسط را رد می­ نمایند.

هنرمندان، عموما با ارزش­ های غالبِ اجتماعی یا گرایش­ های مرسومِ هنری که تثبیت شده و به قالبِ عُرف درآمده باشد، به مخالفت می­ پردازند.

بر طبق گفته جامعه ­شناس ژاپنی به نام یونیا کاوامورا ، میاکه، کاواکوبو و یاماموتو در برابر هر آنچه که در جامعه وجود دارد، شورش کردند. طراحان لباس ژاپنی فهمیدند که محدودشدن به سنت، رسوم و جغرافیا اهمیتی ندارد. بلکه مهم اینست که هنرمند آزادانه از هر امکانی برای بیان­ کردنِ شکل، رنگ و بافت اقدام نماید.

جنبشِ هنری در چه صورتی می­ تواند به عنوان آوانگارد شناخته شود؟

“دیانا کرین“ بیان می­ کند جنبشِ هنری در صورتی می­ تواند آوانگارد شناخته شود که در ساختارِ زیبایی ­شناسیِ آثار هنریِ مرتبط با آن جنبش، موارد پیش رو به کار رفته باشد: 1) اثری که از رسومِ رایج و شناخته­ شده به بازتعریف هنرمندانه­ ای دست یافته باشد. 2) اثری که در آن تکنیک­ ها و ابزار هنرمندانه جدیدی به کار گرفته شده باشد. 3) اثری که تعریفِ نویی از طبیعتِ هدف هنر ارائه نماید.

موارد فوق دامنه اهدافی­ست که می­ تواند اثر را به عنوان اثر هنری شناسایی نماید. مواردِ مذکور به طور کامل در سبکی ­که میاکه، کاواکوبو و یاماموتو ارائه کرده ­اند به کار رفته ­است. یونیا کاوامورا مطرح می­ نماید که میاکه، کاواکوبو و یاماموتو تماما اصول رایج در زمینه ایجاد لباس را کنار گذاشته­ اند و مواد و متریال بدیع و متفاوتی را به عنوان پارچه­ های پوشیدنی ابداع نمودند. به این دلیل که آنها در آثارشان معنا و سرشت هردو زمینه ­ی لباس و مُد را معرفی و بازتعریف نمودند.

بکارگیریِ برچسب آوانگاردیسم برای آثار طراحان لباس ژاپنی فوق به منظور چیست؟

دانشمند حوزه مُد “باربارا وینکن[6]” در این زمینه بیان می­نماید که برچسبِ آوانگارد بر آثارِ این سه هنرمند ژاپنی در اوایل دهه 1980 میلادی واکنش به روح اصیل و خلاق این هنرمندان در فرارَوی از مفاهیم مُدِ موجود و رایج آن زمان بوده است.

در سال 1986 نمایش آثار آوانگاردیسم­ های ژاپنی (­1970-1910­) در سالن پومپیدو[7]ی پاریس به روی صحنه رفت. و جنبه فرهنگی کشور ژاپن را در معرض نمایش قرار داد. در همین زمان ژاپن به دلیل پیشرفت­ های اقتصادی توجهِ جهان را معطوف کرده بود؛ این روحیه ژاپنی بود که به عنوان آوانگارد متمایز می­ شد. نمایشگاه بر زیبایی ­شناسی و ایده­ هایی تمرکز داشت که ورای قلمرویِ تفکرِ اروپایی  بود. متمرکز بر عقایدی که با هیچ زبان اروپایی­ ای قابلیت ارائه نداشت.آوانگاردیسم ژاپنی به معنایی که در اینجا به کار رفته، برآمده از احساس غربی به آوانگارد است اما بیشتر از آنچه به نظر می رسید منظور از آن، آوانگاردی بود که پیش تر در سنت و زیبایی شناسی ژاپنی وجود داشته است.

[1] Miyake

[2] Kawakubo

[3] Yamamoto

[4] Diana Crane

[5] Yuniya Kawamura

[6] Barbara Vinken

[7] Centre Pompidou